ای خوش آن دل ناز دلبر می کشد
ناز شیدا نه، صنوبر می کشد
قرن ماضی شد تلف با دیگران
منت حالا دل ز نوبر می کشد
هاتف ری
ای خوش آن دل ناز دلبر می کشد
ناز شیدا نه، صنوبر می کشد
قرن ماضی شد تلف با دیگران
منت حالا دل ز نوبر می کشد
هاتف ری
عاشقانه آونگ شده ام
هایکویی از عباس معروفی با صدای من
و متنی از من:
آونگ شدن چیزی شبیه چرخه و دایره نیست
رفت و آمدیست بین خویش و خود
خود که خود من است و خویش معشوقه من
یکی پیکان یکی شاسی سواره
زمستونه ولی بعدش بهاره
یکی میدونیه فیلمم میسازه
یکی فیلمسازه و میدون نداره
جوون مملکت بی کاره بی زن
یه عمره پیش بابا جیره خواره
یه چند تاشون خدایی شغل دارن
تلگرام باشه ادمینم میاره
یکی پیکان یکی شاسی سواره
زمستونه ولی بعدش بهاره
فلان مرد قدیمی پاش لب گور
چهل ساله چهل تا شغل داره
یکی پنجاه و هفت تا زخم داره
یکی می دزده میره چون قراره
یکی با چارو اون با چارصد تن
طلا و پول در حال فراره
عموم سفرش همش بو نفت میده
بابام رفته که نفتش رو بیاره
الان چند ساله مامان توی پستام
کنار عکس بابا لایک میذاره
یکی پیکان یکی شاسی سواره
زمستونه ولی بعدش بهاره
هاتف ری(مجتبی قره باغی)
کِی بود که با شور تو من محشور بودم
هر چند که زندانی دل محصور بودم
من کنج قفس بودم و مهر تو مرا بس
در عشق و سکوتی که به آن مجبور بودم
ای خط لبانت همه نقاشی رامبراند
تو بوم پر از رنگ و هنر من کور بودم
ای نقش زن سبک نوار دل خونم
منقوش به پرده تو، من از تو دور بودم
مهمانی من دائمی و نام تو مهمان
بر کاغذ بی نام تو من ممهور بودم
سالیست که وابسته به تو هاتف حیران
من بودم و تو بودی و من مهجور بودم