داستان صوتی :: نوشتن‌گاه

تکلیف ستاره

مدتها بود پسرم ازم خواسته بود تکلیف ستاره و مرجان رو تو داستان اتوبوس معلوم کنم
داستان کوتاه بعدیم رو با نام خود ستاره نوشتم و البته داستان سوم که باید به ماجرای مرجان بپردازه رو هم در حال نوشتن هستم
ان شالله تموم بشه هر دو رو با هم میذارم بخونید.
لینک اتوبوس رو هم براتون گذاشتم هم صوتیش هم رو میتونید گوش بدید هم متنش رو بخونید.

متن:

http://neveshtangah.ir/post/445

صوتی:
http://neveshtangah.ir/post/450
اتوبوس

سلام ,من ستاره ام, کلاس سوم راهنمایی, عاشق رشته گرافیک, یه برادر کوچکتر از خودم دارم, الان کلاس دوم دبستانه. پدر و مادرم مهمترین و با ارزش ترین چیزهای زندگیمن.

۱۲ دی ماه بود.

وقتی از مدرسه بر می گشتم خیلی خوشحال بودم که فاصله مدرسه م تا خونمون زیاده و قرار شده از امسال خودم تنها به مدرسه برم و برگردم .

شب وقتی پدرم اومد خونه بعد از شام با مادرم برای من یه جلسه مهم تشکیل دادن, در رابطه با همین موضوع تنها برگشتن به خونه. پدرم تاکید داشت که از میدون نزدیک مدرسه تا خونه رو با اتوبوس بیام.

از مدرسه تا خونمون دو تا ایستگاه فاصله ست البته دو تا ایستگاه تقریبا طولانی. یه خیابون دو طرفه با عرض کم که صاف و مستقیم مدرسه رو وصل میکنه خونمون. دو طرف خیابان پر از درخته, طوری که همیشه یه سایه طولانی مثل تاریکی تونل روی خیابون رو گرفته.

۰ نظر
۰۴ اسفند ۰۲ ، ۱۷:۱۰

مجتبی قره باغی

داستان صوتی "اتوبوس"

در ادامه داستان اتوبوس که قبلا به صورت مکتوب در سایت قرار داده بودم و برای راحتی شما، داستان رو به صورت صوتی و نمایشی براتون اجازه کردم، امیدوارم بپسندید

داستان صوتی اتوبوس

۰ نظر
۱۰ بهمن ۹۵ ، ۱۱:۰۴

مجتبی قره باغی

ایستگاه - یک روایت رادیویی زیبا + دانلود

ایستگاه - یک روایت رادیویی زیبا از همکار سابق و البته دوست خوبم ایمان شمس
نویسنده، تدوینگر و کارگردان: ایمان شمس
با صدای:
منولوگ - ایمان شمس

معلم - مجتبی قره باغی

راننده - جواد وکیل زاده

bayan tools ایمان شمس - مجتبی قره باغی - جواد وکیل زاده

دانلود موزیک

۰ نظر
۱۷ آبان ۹۳ ، ۱۱:۲۳

مجتبی قره باغی

زندگی نامه صوتی "شهید شاهرخ ضرغام" معروف به "شاهرخ گوش بر" + دانلود

زندگی نامه "شهید شاهرخ ضرغام" معروف به "شاهرخ گوش بر"
از همرزمان شهید سید مجتبی هاشمی

لطفا نظرتون رو بگید

قراره این کار در وسعت بیشتری در زندگی و داستان های شهدا انجام بشه
کیفیت نریشن اگر پایینه به این خاطره که اتاق نریشن نداریم
شرمنده

دانلود و پخش مستقیم

۶ نظر
۲۹ شهریور ۹۳ ، ۱۸:۳۰

مجتبی قره باغی

کرم خاکی

این داستان را حدودا ده سال پیش نوشتم

کرم خاکی

یکی بود، یکی نبود غیر از خدای مهربون هیچ کس نبود. روزی روزگاری کرم خاکی که در میان خاکها زندگی می کرد، خسته و کوفته سرش را از میان خاکها بیرون آورد. با خود گفت: آخه این چه زندگی است که من دارم. هر روز خاک، خاک، خاک .

کرم به گریه و زاری پرداخت و رو به خدای خویش گفت: خداوندا! تو مقدر نمودی که من کرم خاکی باشم هر روز خاک بخورم و خاک پس دهم و در خاک فرو روم . خدایا حال آرزویی دارم که تنها تو می توانی آن را برآورده سازی. آرزو دارم که روشنایی آب را ببینم و در آب بمیرم.

خداوند آرزوی کرم خاکی را برآورده نمود و کرم خاکی وارد آب شد. چشمانش از روشنایی آب بینا شد. مست آب شده بود. آنقدر آب نوشید که تبدیل به کرم چاق و چله ای شد و پوست خاکی اش به سفیدی گرایید. هشت پایی که از آنجا می گذشت نگاهی به او انداخت و گفت: «تو اینجا چکار می کنی؟ از اینجا برو» کرم خاکی گفت: « از اینجا بروم؟ حالا که به آب رسیدم رهایش کنم؟ امکان ندارد.» هشت پا گفت : «خودت میدانی از من به تو گفتن بود.»

کرم خاکی در آب می رقصید و طنازی می نمود. ماهی بزرگی که کرم خاکی را زیر نظر گرفته بود به او نزدیک شد و سر صحبت را باز کرد. کرم خاکی از عطش بی نهایت خود می گفت. کرم خاکی جز آب هیچ نمی دید و ماهی جز کرم. کرم خاکی مست آب و ماهی مست کرم. کرم از ماهی خواست تا از روشنایی آب برایش بگوید. ماهی که آن کرم چاق و چله هوش از سرش بریده بود از آب برای او سخن می گفت و با هر نکته ای که باز می گفت حلقه ای از بدن کرم را می بلغید. کرم چنان از خود بیخود شده بود که درد را حس نمی نمود. شاید هم به روی خود نمی آورد تا ماهی دست از گفتن باز نکشد. ماهی تکه تکه کرم را می بلعید. تا آنکه کرم خاکی نیمه جان شد. روبه ماهی کرد و گفت: « ماهی، آیا شرم نمی کنی؟ »

ماهی خنده ای سر داد و گفت: « از تقدیر شکایت مکن عزیزم. » کرم گفت: « تقدیر من برآنست که در آب بمیرم تو نیز باش و تقدیر خویش را ببین.»

ماهی کرم را بلعید . ناگهان دردی وجودش را فراگرفت. قلاب ماهیگیری دهان ماهی را درید. پسرک ماهیگیر خوشحال و خندان قلاب را بالا کشید. لحظه ای بعد ماهی بر روی خاک جان داد. پسرک ماهی را برداشت و به سمت خانه حرکت کرد.

تقدیم به آنان که رنج زیستن در دنیای فانی را چشیده اند. اولیایی