چهار سال پیش در همین سایت با نام قبلی نقطه نظر نوشتم من قصد دارم به حسن روحانی رای بدهم. و نوشتم می خواهم به کسی رای بدهم که اگر روزی حق من را ادا نکرد به راحتی بتوانم اعلام نارضایتی کنم یا حتی ناسزا بارش کنم. گرچه خیلی عاقلانه به نظر نمی رسید این دلیل برای یک اشتباه بزرگ، ولی به هر حال او رای را می آورد چه من به او رای می دادم و چه رای نمی دادم.
امروز تقریبا چهارسال از ریاست جمهوری مردی می گذرد که قرار بود هر 100 روز یک بار آمار کارهایی را که انجام داده برای مردم و اهالی رسانه بازگو کند. یکبار این اتفاق افتاد و بعد از آن جز توهین و تمسخر مردم و رسانه چیز دیگری از این مرد نشنیدیم. از توافق هسته ای تا توقف تحریم ها که به ظاهر دو جانبه بود و در باطن تا اینجای کار فقط ایران پای تعهداتش ایستاده و نیروگاه هسته ای را تعطیل کرده و کدخدا هم اگر کاری کرده برای مردم ایران ملموس نبوده.
چهار سال گذشت و در طول آن فاز دوم یارانه ها ملقی گردید، زیرا روحانی با دوستانش به این نتیجه رسیدند که یارانه مردم را خرج دارو و درمان کنند، اما اگر خدایی نکرده در آن محدوده گذرت بیفتد متوجه بی سامانی قیمت "مرض" می شوی.
چهار سال گذشت و وعده های فرهنگی محقق نشدند. چهار سال گذشت و ظاهرا رکود به پایینترین مقدار خود در آمار و ارقام رسید، اما در بازار که می چرخی و گیر خرید یک کیلو پرتقال هستی باید کیلویی 9 هزار تومان پول بپردازی البته اگر در جیبت پولی باشد.
خدانکند اجازه نشین باشی که بهای اجاره ها هم مانند بهای خرید خانه، متری شده. یعنی اگر بخواهی یک آپارتمان 70 متری اجازه کنی باید متری 1 میلیون تومان بپردازی بابت رهن. یعنی 70 میلیون تومان اجاره یک آپارتمان. آقای روحانی به خدا خیلی مچکریم.
لطفا از دست از خدمت به نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران بکشید که دیگر تاب فشار مدیون بودن به شما را نداریم.
آقای روحانی امروز بعد از گذشت چهار سال با همه مشقت هایی که تحملشان کردم می خواهم از قول خودم بگویم
روحانی تو دیگر رییس جمهور من نیستی.
"روحانی تو رییس جمهور من نیستی"
کلیپ زیر گویا است کامل
