یه سال تو نمایش کالیگولا به کارگردانی رامبد جوان همایون غنی زاده و بازی صابر و خود رامبد که مجدد برای اجرا مهیا شده بود و به نوعی دوباره داشت اجرا می‌شد یه موزیک بعنوان موسیقی متن پخش شد که درباره خون و این چیرها بود. این موزیک من رو یاد اون موزیک میندازه و برام حسی عجیب ایجاد میکنه. نمی‌دونم غمه، خاطره است! زیباست!؟ دوست داشتنیه یا چی؟!
اجازه می‌فرمایید، گاهی خواب شما را ببینم؟
همسرم پرسید که مجتبی یادمه کتابهای دیگه ای رو هم از صالح اعلا بعضی شبها میخوندی که خیلی عاشقانه بود؟!
خب؟
اون رو دوباره بخون
باشه می‌خونم برات
نه اون رو هم ضبط کن میخوام هر وقت خواستم گوش بدم
بخشی از این کتاب رو هم خوندم که البته دوست دارم تمام کتابهای صالح اعلا رو بخونم اما نگران کپی رایتش هستم برای همین در حد ناخنک زدن به کتاب، اون رو ضبط کردم و روی صفحه ام گذاشتم.
با خوندن این کتاب حظ خاصی خواهید برد. قبلا هم ازش نوشتم. بخونیدش.
دیشب داشتم کتاب دست بردن زیر لباس سیب محمد صالح اعلا رو میخوندم. به قدری به دلم نشست که به عشق همسرم بخش ابتدایی کتاب رو پادکست صوتی کردم. این کتاب بینظیره. البته شاید بهتره بگم کم نظیر چون سایر کتابهای صالح اعلا هم شاهکارند.
امسال عید نوروز رو تبریک نگفتم. علتش ساده است برای خودم. چون هیچ رغبتی برای تبریک گفتن ندارم. چون عید که میاد باید شاد بود و خوشحال. شاد بودن علت میخواد. جمهوری اسلامی به واسطه سیاست های غلط اقتصادی و اجتماعی زندگی رو چنان سخت و سفره مردم رو چنان تنگ کرده که هیچ علتی برای دلخوشی برای آدم نمیذاره جز به داشته هاش. جز به اینکه بگی خدارو شکر زن و بچه ات تنشون سالمه.
امسال سال خطرناکیه. باید یک دشمن به دشمن های پیش فرضمون اضافه کنیم. تا دیروز آمریکا و اسراییل دشمن کشور بودن، از این به بعد این رو شخصا میپذریم که دشمنی دارم به نام دولت خائن، دولت بی سواد، مسئول دزد، سازمان های جیب بر مالیاتی، نمایندگان دزدو رانت خوار، منافقین و ... . حالا با این پیش فرض دیگه برام عجیب نیست هر روز خبری جدید بشنوم که دزدها فلان مبلغ رو بردن. فلان آخوند فلان مبلغ دزدیده. فلان مقام نظامی فلان ویلای بیت المال رو به نام خودش زده. فلان قاضی فلان رشوه رو گرفته. فلان مسئول فلان اختلاس رو کرده. فلان آقا زاده فلان سازمان دولتی رو ملک شخصیش کرده. فلان شرکت خصوصی از شرکت های فلان آقایونه که دارن پول مردم رو توش می شورن.
ازین به بعد خودتی و خودت.
مدتها بود پسرم ازم خواسته بود تکلیف ستاره و مرجان رو تو داستان اتوبوس معلوم کنم
داستان کوتاه بعدیم رو با نام خود ستاره نوشتم و البته داستان سوم که باید به ماجرای مرجان بپردازه رو هم در حال نوشتن هستم
ان شالله تموم بشه هر دو رو با هم میذارم بخونید.
لینک اتوبوس رو هم براتون گذاشتم هم صوتیش هم رو میتونید گوش بدید هم متنش رو بخونید.
متن:
http://neveshtangah.ir/post/445
صوتی:
http://neveshtangah.ir/post/450
اتوبوس
سلام ,من ستاره ام, کلاس سوم راهنمایی, عاشق رشته گرافیک, یه برادر کوچکتر از خودم دارم, الان کلاس دوم دبستانه. پدر و مادرم مهمترین و با ارزش ترین چیزهای زندگیمن.
۱۲ دی ماه بود.
وقتی از مدرسه بر می گشتم خیلی خوشحال بودم که فاصله مدرسه م تا خونمون زیاده و قرار شده از امسال خودم تنها به مدرسه برم و برگردم .
شب وقتی پدرم اومد خونه بعد از شام با مادرم برای من یه جلسه مهم تشکیل دادن, در رابطه با همین موضوع تنها برگشتن به خونه. پدرم تاکید داشت که از میدون نزدیک مدرسه تا خونه رو با اتوبوس بیام.
از مدرسه تا خونمون دو تا ایستگاه فاصله ست البته دو تا ایستگاه تقریبا طولانی. یه خیابون دو طرفه با عرض کم که صاف و مستقیم مدرسه رو وصل میکنه خونمون. دو طرف خیابان پر از درخته, طوری که همیشه یه سایه طولانی مثل تاریکی تونل روی خیابون رو گرفته.
این اوپنیگ ویدئو رو برای شبکه سحر تولید کردم برای یه برنامه ای با همین نام کتاب سردار سلیمانی.
چند سالی بود که ارور تی وی رو از دست داده بودم. اکانتش رو. حالا بعد از مدتها تونستم برش گردونم و البته هر دو پیج رو. قراره با ایده های جدید ببریمش جلو. فعلا تا برنامه های جدید رو شروع کنیم پستهای دیگران رو و برخی ویدئوهایی که خودم میسازم رو دارم بارگذاری می کنم تا کار اصلی و رویکرد جدیدم شروع بشه به امید خدا. علی الحساب اگر مایل بودید فالو بفرمایید تا بزودی کارهای جدیدمون رو ببینید.
bayan tools
