(عکس تزئینی)
تولد مشترکمون مبارک منایِ جان
بیست سال با هم بودن مبارک هر دومون
همینجا برای همه آرزوی خوشبختی میکنم
پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود
مهرورزی تو با ما شهره آفاق بود
یاد باد آن صحبت شب‌ها که با نوشین لبان
بحث سر عشق و ذکر حلقه عشاق بود
سلام
دوست داشتم بدونم بحران 40 سالگی که میگن چیه
حقیقتا هنوز نمیدونم فردا قراره 40 ساله بشم یا 39 ساله
فکر میکنم باید 39 رو فوت کنم و در حقیقت 39 سالگیم تموم میشه و جاده ی 40 رو شروع میکنم تا بهش برسم
حالا بگذریم
چهل سالگی بحرانیه که همه ازش میگن
بحران 40 سالگی!حس 40 سالگی!
نمیدونم! اما الان دارم میفهمم بحران 40 سالگی حسیه که همیشه از دیگران ازش شنیدی و حالا که داری بهش میرسی می فهمی قله ایه که شاید دوست نداشته باشی از اونجا به پایین و گذشته ات نگاه کنی. شاید قله نیست و یه بخشی از کوهه که تو فکر میکنی قله است و وقتی کمی جلوتر بری باید تازه سینه کش کوه رو رد کنی
اللهم سلم و تمم
تنها چیزی که به ذهنم میرسه اینه که چهل سال ساقه ای بودی و در چهل شبیه به تنه ی درختی شدی که باید از الان به بعد چه کج چه راست، محکم ادامه بده و اگر لازمه تو مسیر صافتر کنه خودش رو، تلاشش رو بکنه که بعدها که کهنه تر شد حسرت نخوره که چرا اون موقع که می شد، کمرش رو صاف نکرد.
البته همیشه یه باغبون لازمه که کمکت کنه. همونی که همیشه حواسش بهت بوده و از زمان نهال بودنت برات چوب گذاشته تو باغچه که بهش تکیه کنی.
خدا رو میگم البته که پدر و مادر و همسر و دوست هم کمک های همونن.
حسبی الله. فردا میرم که شروع کنم مسیر خاصی رو که همه تعریفش رو میکنن ان شالله اگر تا فردا باشم.
پیشاپیش تولدم مبارک
نمی دونم اما شاید مثل سالهای قبل که جز همسرم و پسرم، مادرم و خواهرم کسی بهم تبریک نگفت باز هم کسی بهم تبریک نگه؟! برای همین باز خودم تولدم رو به خودم تبریک میگم. مجتبای عزیزم تولدت مبارک. خسته نباشی خدا قوت برای اینهمه زنده موندن وسط این همه بلا تو این کشور بی صاحاب که فقط اسمش وطنه.
درست در همین تاریخ و ساعت و دقیقه، 10 سال پیش اولین پست خودم رو در این وبلاگ ثبت کردم.
اوایل سال 1400 هم این پست روبه صورت خودکار تنظیم کردم تا در این ساعت بارگذاری بشه.
نمیدونم با وجود کرونا هنوز زنده ام یا مرده!! نمیدونم عمرم به دنیا هست یا نه
اما هر چه هست تقدیر است و خواست خدا، اگر بعد از این پست، باز هم نوشتم یعنی هنوز هستم.
برم حرف اصلیم رو بنویسم؛
نوشتن گاه البته سه چهار سالیه که اسمش شده نوشتن گاه
از وقتی که فهمیدم نوشتن گاه مثل نشیمن گاه عضوی از بدنه
البته از سال 79 80 وبلاگ نویس بودم
اما مدام از این وبلاگ به اون وبلاگ میپریدم
تا اینکه اینجا مستقر شدم
بلاگ
ساده و مختصر، بی هیچ پسوند و پیشوندی اعم از پرشین و میهن و ...
تولد ده سالگی نوشتن گاه رو در بلاگ به خودم و دنبال کننده های وبلاگ و نوشته هام تبریک میگم.
امسال شب تولدم با شب اول شوال قرین شد
به همین مناسبت دو بیت شعر به ذهنم رسید که تقدیمتون میکنم
bayan tools
