نوشتن‌گاه

سلام حاجی
هنوز از بهت رفتنت در شوکم
اشک میآید و دوباره لبخند
حاجی مانند مادر بزرگم که گاها بعد از سالها فراموش میکنم که رفته است
و برنامه ریزی میکنم تا به خانه قدیمیش برای دیدارش بروم
و آه، یادم میفتد که رفته است
رفتنت را باور ندارم
حاجی اصرارهای آن روزم در مراسم بزرگداشت شهید طهرانی مقدم را فراموش نمیکنم
چقدر خوب شد حرف های من را نمیپذیرفتی و من بیشتر اصرار میکردم و توت بیشتر مرا مجاب میکردی
همین که بیشتر برایم حرف زدی خاطره ای جاویدان برای من است
به علی میسپارمت و حسین