در شهر خروس ها را سر می برند.  چراکه سحر و بین الطلوعین بهترین وقت خوابیدن است. در شهر مرغ که آن را قدیم خوک پرندگان می نامیدند عزیزاست. بی عار است و کاری به کارت ندارد. مردم شهر مرغ خورند بر عکس قدیم که گنجشک خور و خروس خور بودند. گنجشک وخروس نقطه اشتراکشان در نوای بلند توحیدیشان است. در تسبیح صبح گاهیشان.  

می گویند مردم آخر الزمان رزق و روزی شان تنگ است چون  نماز صبح شان قضا می شود. در شهر مرغ گونه که زندگی کنی و مرغ هم بخوری کسی کاری به کارت ندارد. طبع انسان شهری سرد است. از روغن نباتی تا گوشت مرغ سرد است. ....در شهر آن هم در آخر الزمان گوشت گاو لذیذ و فراوان است. شنیدم که در قدیم عالمی به خانه پسرش می رود و پسر از گوشت گاو به او غذا می دهد.  پدر وقتی متوجه می شود گوشت گاو خورده چنان غصه دار و ناراحت می شود که تا یکسال خانه پسر نمی رود. ....

از حقیقت تا کذب

تحلیلی بر فیلم دو فرشته

خلاصه داستان: در شهرستانی، پدری پس از کشتن پسرش به امامزاده ای می رود و تمامی شب را به راز و نیاز می گذراند ... در پاریس، پدری تز دکترای خود را درباره فرشتگان، جنس آنها و حضورشان در ادبیات قدیم ایران و غرب می نویسد ... در بیابانی، نوجوانی که از خانه گریخته با فرشته ای آشنا می شود و دنیایش دگرگون می شود ...

صدقه‌ها را در سطل زباله بریزید تا به نیازمندان برسد!

شک داریم کسی در کشورمان باشد که تا کنون صحنه‌ای تا این اندازه رقت بار را ندیده باشد؛ صحنه‌ای که اغلب با دیدن آن ابراز تاسف کرده و چه به بسا کلماتی هم درباره مسئولان غافل از اوضاع پشت بند آن بر زبان بیاوریم اما به مرور تکرار دیدن آن برای‌مان عادی شده است؛ همان گونه که برای مسئولان عادی شده!

به گزارش «تابناک»، اگر تا دو سه دهه پیشتر، از جمله مظاهر گستردگی لجام گسیخته شهرنشینی در کشورمان، شکل گیری حلبی آبادها و زندگی کوخ نشینی پیرامون کلانشهرها بود، حالا آن نقطه ضعف رشد و نمو کرده و به مددد مهاجران داخلی و خارجی، به ابعاد آن افزوده شده است.

اگر روزی حاشیه نشین ها به ارتکاب بزه، تخلف و قانون شکنی شهرت داشتند و طبقه پایینی از جامعه را نشان می‌دادند، حالا سطح زندگی متوسط اینقدر بالا رفته که از یکسو مرز حاشیه نشینی و شهرنشینی کمرنگ شده و از سوی دیگر، دشواری های امرار معاش موجب قوام یافتن مشکلاتی شده که دیگر حتی مشکل نامیدنشان دشوار است.

اینجاست که امثال دستفروشی که روزگاری زشت دانسته می‌شد و به دلیل مشکلات همراه با آن چون سد معبر، مبارزه شدیدی با آن صورت می‌گرفت، به امری عادی و رومزره تبدیل شده که حتی مقابله با آن در مترو و اتوبوس‌های شهری، با اصول اخلاقی بسیاری هم خوانی نداشته و به همین دلیل به فراموشی سپرده شده است.

تغییر نگرش در مورد فرزند

در دنیای امروز فرزند آوری و فرزند پروری امری پردردسر تلقی شده که زندگی را بر پدرومادر سخت و مشکل می نماید. در حالیکه در روایات معصومان علیهم السلام از فرزند به برکت، گلی از گلهای بهشت و جگر  گوشه مومن تعبیر شده است. از حسن بصری نقل شده است که می گفت: فرزند چیزی است که اگر زنده بماند، رنجورم می کند و چون بمیرد، مرگش بی تاب و توانم می سازد. چون این سخن به گوش امام سجاد علیه السلام رسید، فرمود:

« به خدا قسم، دروغ گفت. فرزند بهترین نعمت است. اگر بماند، دعایی است حاضر؛ یعنی دعایش در حق و الدین مستجاب است و چون بمیرد، شفاعت کننده ای است که انسان او را پیشاپیش می فرستد.»[1]      امام صادق علیه السلام فرمود: «حضرت موسی از خدای متعال سوال کرد افضل اعمال چیست؟ خداوند فرمود: دوست داشتن فرزندان بهترین اعمال است، زیرا آفرینش آنان بر توحید است و اگر مرگشان فرا رسید، به رحمت من داخل بهشت خواهند شد.»[2]

      پیامبر اکرم ص می فرماید:

     هیچ میراثی از ادب و تربیت صحیح برای فرزند بهتر نیست.[3]

   اگر هر یک از شما به تربیت فرزند خود بپردازد، برای او نیکوتر از آن است که هر روز نیمی از درآمد خود را در راه خدا صدقه بدهد.[4]

  انسان اگر باور کند که قرار نیست که در این دنیا به تمام خواسته های خود برسد به عبارت دیگر این دنیا ظرفیت استغنای انسان و دستیابی او به تمام آرزوهایش را ندارد و زندگی دنیوی انسان در رنج خلق شده است از فرزند آوری که مایه برکت و رحمت الهی  است جلوگیری نمی کند. 

دعای عهد در تقدیر انسان موثر است. 

                                                    امام خمینی قدس سره

یکی از وصیت های آن مرد بزرگ  قرائت دعای عهد به نیابت ایشان بعد از وفاتشان بود.