نوشتن‌گاه

 به گزارش خبرنگار سینما باشگاه خبرنگاران ؛ البته قبل از اینکه در ایران چنج‌رژیم اتفاق بیفتد، هم چند سالی می‌شد که کفگیر فیلم فارسی به ته دیگ خورده بود و فاکتورهای آن برای مخاطب ایرانی کاملا کلیشه و بی‌مزه شده بودند.
 
جریان فیلم فارسی  در حالی کم‌کم به ورطه ورشکستگی افتاد، که هنوز چیزی برای جایگزین کردن آن وجود نداشت و چند فیلم موج نویی آن روزها را هم نمی‌شد لااقل از نظر کمی، پرکننده خلأ به وجود آمده از غیاب فیلم فارسی دانست، این وضعیت وجود داشت تا اینکه انقلاب اسلامی اتفاق افتاد.
 انقلاب در مرتبه اول از این جهت صنعت فیلم‌سازی ایران را متحول کرد که با وقوع آن کاسه مافیای سینما دچار واژگونی شد و نسلی از نابغه‌ها که در شرایط گذشته امکان ورود به این عرصه را نداشتند، حالا با همت و انگیزه تمام پشت قاب قرار گرفته و روی صندلی کارگردانی نشستند.
 اما تحول دیگری که توسط این اتفاق سیاسی و اجتماعی در هنر هفتم ایران به وجود آمد، حلول بحث های اندیشگانی و فکری از قوالب زیبای شناختی بود. انقلاب و همین طور جنجال‌ها و دعواهای پس از آن، دغدغه‌های مردم و به تبع آن فیلم‌سازان کشور را از خورد و خوراک‌های هر روزمره فراتر برد و به حوزه‌های نظری و فکری کشانید و روی همین حساب سینمای ایران در اولین سال‌های پس از انقلاب پر از حرف و سخن و ایده و آرمان بود.

متاسفانه ازساعاتی پیش داعش بصورت تمام عیار به سامرا حمله کرده،
تا الان 51 نفر از ارتش عراق کشته شدن
درگیری شدید الان ادامه داره
ظاهرا قصد تعرض به حرمین عسگریین رو دارن،
داعش هم صفحه توییتر داره هم فیس
الان تو اخبارشون تو سایتاشون دارن شدیدا اعلام می کن که برای حرم اومدن
درگیری بسیار شدیده، ظاهرا
۴ محله سامرا تحت کنترل تروریست هاست،
اخبار حاکی از تلاش برای محاصره حرم سامراست،
زوار ایرانی و پاکستانی داخل حرم مانده و حرم را بسته اند،
درخبرها منتشر کردن؛ ساختمانهای دولتی سامرا رو گرفتن.

ب خ:نامه اعضای کنگره به اوباما:توافق هسته ای باایران برای لغو تحریم ها کافی نیست.
تحریم های ایران تنها بخاطربرنامه هسته ای این کشوروضع نشده که باتوافق هسته ای،این تحریم هالغو شود.
این تحریم ها بخاطر موشک های بالستیک،برنامه سلاح های نامتعارف وحمایت از تروریسم(!)علیه ایران وضع شده اند.

از چند روز پیش خبر می رسید که در فلان مکان ، فلان ستاره سینما و فلان بازیگر حضور می یابند تا شب نیمه شعبانمان  را به سبک مدرن احیا بگیریم. شهر پر است از مجالس شادی با هنر نمایی خوانندگان و هنرپیشه گان.  عده معدودی نیز هستند که امشب به مساجد رفته و ناله سر می دهند که کجاست دادرس ما؟

امروز تماس هایی داشتم از دوستانم که در فلان جشن حضور یابم تا خوش بگذرانیم به بهانه تولد حجت عالم. شاید به بعضی ها حتی جرات نکنی که بگویی امشب قرار است بروم مسجد یا در خانه خویش خلوتی کنم با خالق عالم. 

شاید بگویند دعای توی حقیر چه تاثیری در آمدن او دارد؟ بله خداوند چه ما دعا کنیم و چه نکنیم یک روز مانده به قیامت هم باشد او را می رساند تا مستضعفین عالم را به صدر نشاند. اما دعای ما سبب می شود تا زودتر از این جهان بی عدالت و ناشایسته سالار رها شویم. خدا دنیا را بر قوانینی آفریده است و یکی از این قوانین خواست جمعی است. کجایند ندیه کنندگان؟ کجایند گریه کنندگان؟

اوج بندگی انسان در خواستن فرج منجی بشریت است. اوج رستگاری انسان در انتظار حقیقی است. کاش می شنیدیم  ناله چهارده معصوم خدا را یکی در پشت در، یکی دست بسته، یکی زهر خورده و خون بالا آورده، یکی تشنه و سربریده ، ...

کاش می دانستیم یک دعا که از عمق دل برآید با چاشنی اشک به ولله جهادی است در راه علی، به ولله دست یاری است با فاطمه الزهرا.

آن شب که بانوی عالم درب خانه ها را می زد که بیایید علی تنهاست یادتان می آید؟

گویی امشب نیز فاطمه درب خانه مان را می زند.

بیان آسیب های اشتغال زنان در جامعه ایران به معنای مخالفت کلی با این پدیده نیست. خانواده و جامعه باید اجازه شکوفایی و بهره وری از استعداد های نهان در وجود دختران و زنان را بدهد و در غیر اینصورت مطابق بیان رهبر در حق زنان و دختران  ظلم شده است. بنابراین جامعه باید همواره برای زنانی که مستعد فعالیت در زمینه دلخواهشان هستند فرصت کافی ایجاد کند. آنچه مورد انتقاد ماست تحریک و تشویق زنان به سمت اشتغال است بگونه ای که تبدیل به یک ارزش مثبت می شود تا جایی که با حقوق کم و در شرایط نا مناسب تنها به دلایلی چون مستقل بودن و داشتن امکان خرید بیشتر، روانه بازار کار شده و بیشترین لطمه به مردان و کودکان جامعه وارد می شود. 

سیل دختران و زنانی که به سمت دانشگاه می روند شاید سند افتخار یک رئیس چمهور باشد؛ ولی در واقع هر روند غیر عادی در جامعه و خارج شدن از حد اعتدال زنگ خطری برای مدیران فرهنگی جامعه است. افسردگی و سر خوردگی ناشی از بی علاقگی به درس، بالارفتن سطح انتظار و توقع همسری با سطح تحصیلات بالاتر، ظهور پدیده دردناک تجرد قطعی، ناامیدشدن مردان چامعه و از بین رفتن عزت نفس شان و از بین رفتن بیت المال بخاطر هزینه ای که بازخورد آن ناقص است آثار این روند غیر عادی است. 

اکنون که جامعه ایران با خظر کاهش جمعیت و پیر شدن چامعه روبروست. از هم اکنون باید رسانه ملی و همه نهادهای تاثیرگذار عوامل مستقیم و غیر مستقیم کاهش جمعیت را شناسایی نموده و برنامه ریزی بلند مدتی صورت دهند.  زنی که بخاطر مشکلات مالی خانواده وارد محیط کار می شود. زنی که برای بهره وری از استعدادهای وجودی اش و بخاطر عشق و علاقه ای که به خدمت در زمینه خاص در وجودش قرار داده شده وارد محیط کار می شود باید مورد اخترام و ارزش باشد اما زنانی که تنها برحسب بادی که وزیده است، بدلایل غیر واقعی ، احساس فقر کاذب و مصرف زدگی وارد بازار کار می شوند باید سرزنش شده  و سیستم ارزشی جامعه که در فیلمهای  تلویزیونی، برنامه های مختلف صدا و سیما از جمله تبلیغات تلویزیونی نمود پیدا می کند عمل آنان را منفی ارزیابی کند. همچنین امکان اشتغال پاره وفت زنان در جامعه ایچاد شود. 

مسئله مهم دیگر عزت زن در خانه است. همانگونه که خداوند سرپرستی خانواده را به مرد سپرده است او را موظف به خدمتگزاری به اهل خانه و برآوردن نیازهای مالی آنان بدون منت و آزار نموده است. مرد باید بداند  زنی که در خانه در کنار فرزندش می ماند، زنی بیکار و بی عار نیست و او حق ندارد وی را بخاطر اینکه در خانه است و او بیرون خانه درمحیط کار است تحقیر نماید.  زنی که در خانه به تربیت فرزندان می پردازد زنی از خود گذشته است . 

به یقین اگر مردان جامعه عزت زن را در خانه حفظ نموده و بجای امید  به رزق و روزی خداوند حفیرانه به دست زنانشان چشم ندوزند و اقتدار خود را بر باد ندهند. زنان کمتر به بازار کار هچوم آورده و بخاطر نان قداست خود را براحتی نمی فروشند.  

شنیدم که در بعضی ادارات برای اینکه بتوانند به پست مدیریتی برسند موهایشان را رنگ می کنند تا به سپیدی بزند و پیرتر دیده شوند. خود را افتاده حال نشان داده و صدای خود را آرام و آهسته می سازند. برخی افراد لایق و توانمند صرفا به این خاطر که چهره جوانی دارند رشد پیدا نمی کنند.

وااسفا! کجاست آن پیامبر اعظم که اسامه ها را فرمانده سپاه کند؟

کجاست آنکه به اسامه ها  شخصیت داده و زمینه را برای خدمت آنان مهیا می کند.  کاش در شورای عالی انقلاب فرهنگی، کاش در کابینه دولت، کاش در پست های مهم فرهنگی  می توانستیم یک چهره جوان مشاهده کنیم. 

پیرگرایی یک معظل در سیستم مدیریتی کشور ماست. تاریخ گواه آنست که همیشه جوانان مستعدی بوده اند که در میان پیران درخشیده اند،اگرچه همیشه نیروهای مخالف سنگ اندازی نمودند.

جوان گرایی باید تبدیل به یک ارزش شود. پیرگرایی و کنار گذاشتن افراد مستعد و کارا تنها به این دلیل که برای او زود است یا به اندازه کافی زمان و زحمت صرف نشده است نوعی تعصب جاهلی است. همان تعصبی که در سقیفه در برابر علی ایستاد که  علی جوان است و تجربه ندارد. تعصب در برابر جوان گرایی همان تعصبی است که در زمان ظهور در برابر حجت خدا می ایستد و می گوید چرا جوان است؟  وقتی به مدیران و مسئولان کشورهای غربی نظر می اندازیم و حضور افراد جوان را در پست های کلیدی می بینیم حسرت می خوریم که چرا پیرگرایی در ایران یک ارزش شده است؟