نوشتن‌گاه

امسال عید نوروز رو تبریک نگفتم. علتش ساده است برای خودم. چون هیچ رغبتی برای تبریک گفتن ندارم. چون عید که میاد باید شاد بود و خوشحال. شاد بودن علت میخواد. جمهوری اسلامی به واسطه سیاست های غلط اقتصادی و اجتماعی زندگی رو چنان سخت و سفره مردم رو چنان تنگ کرده که هیچ علتی برای دلخوشی برای آدم نمیذاره جز به داشته هاش. جز به اینکه بگی خدارو شکر زن و بچه ات تنشون سالمه.

امسال سال خطرناکیه. باید یک دشمن به دشمن های پیش فرضمون اضافه کنیم. تا دیروز آمریکا و اسراییل دشمن کشور بودن، از این به بعد این رو شخصا میپذریم که دشمنی دارم به نام دولت خائن، دولت بی سواد، مسئول دزد، سازمان های جیب بر مالیاتی، نمایندگان دزدو رانت خوار، منافقین و ... . حالا با این پیش فرض دیگه برام عجیب نیست هر روز خبری جدید بشنوم که دزدها فلان مبلغ رو بردن. فلان آخوند فلان مبلغ دزدیده. فلان مقام نظامی فلان ویلای بیت المال رو به نام خودش زده. فلان قاضی فلان رشوه رو گرفته. فلان مسئول فلان اختلاس رو کرده. فلان آقا زاده فلان سازمان دولتی رو ملک شخصیش کرده. فلان شرکت خصوصی از شرکت های فلان آقایونه که دارن پول مردم رو توش می شورن.

ازین به بعد خودتی و خودت.

مدتها بود پسرم ازم خواسته بود تکلیف ستاره و مرجان رو تو داستان اتوبوس معلوم کنم
داستان کوتاه بعدیم رو با نام خود ستاره نوشتم و البته داستان سوم که باید به ماجرای مرجان بپردازه رو هم در حال نوشتن هستم
ان شالله تموم بشه هر دو رو با هم میذارم بخونید.
لینک اتوبوس رو هم براتون گذاشتم هم صوتیش هم رو میتونید گوش بدید هم متنش رو بخونید.

متن:

http://neveshtangah.ir/post/445

صوتی:
http://neveshtangah.ir/post/450
اتوبوس

سلام ,من ستاره ام, کلاس سوم راهنمایی, عاشق رشته گرافیک, یه برادر کوچکتر از خودم دارم, الان کلاس دوم دبستانه. پدر و مادرم مهمترین و با ارزش ترین چیزهای زندگیمن.

۱۲ دی ماه بود.

وقتی از مدرسه بر می گشتم خیلی خوشحال بودم که فاصله مدرسه م تا خونمون زیاده و قرار شده از امسال خودم تنها به مدرسه برم و برگردم .

 شب وقتی پدرم اومد خونه بعد از شام با مادرم برای من یه جلسه مهم تشکیل دادن, در رابطه با همین موضوع تنها برگشتن به خونه. پدرم تاکید داشت که از میدون نزدیک مدرسه تا خونه رو با اتوبوس بیام.

از مدرسه تا خونمون دو تا ایستگاه فاصله ست البته دو تا ایستگاه تقریبا طولانی. یه خیابون دو طرفه با عرض کم که صاف و مستقیم مدرسه رو وصل میکنه خونمون. دو طرف خیابان پر از درخته, طوری که همیشه یه سایه طولانی مثل تاریکی تونل روی خیابون رو گرفته.

این اوپنیگ ویدئو رو برای شبکه سحر تولید کردم برای یه برنامه ای با همین نام کتاب سردار سلیمانی.

چند سالی بود که ارور تی وی رو از دست داده بودم. اکانتش رو. حالا بعد از مدتها تونستم برش گردونم و البته هر دو پیج رو. قراره با ایده های جدید ببریمش جلو. فعلا تا برنامه های جدید رو شروع کنیم پستهای دیگران رو و برخی ویدئوهایی که خودم میسازم رو دارم بارگذاری می کنم تا کار اصلی و رویکرد جدیدم شروع بشه به امید خدا. علی الحساب اگر مایل بودید فالو بفرمایید تا بزودی کارهای جدیدمون رو ببینید.

عقیق را گویند سنگی است به رنگ خدا

و مستحب که در نماز بوسه زند دستان مومن را

و در قنوت نیز چشمش را خیره می‌دوزند به چشمانشان

سر کودک اما سنگ

می‌خواهد از قنوت آیا ؟!

 

bayan tools محسن چاوشیذره‌بین

دانلود موزیک

یه وبلاگ بسیار خوب به چشمم خورد. یکی از پست های وبلاگ رو با اجازه نویسنده اش اینجا نشر میدم. انقدر به دلم نشسته وبلاگش که یه پادکست بسیار ساده با صدای ناهنجار خودم تولید کردم برای اون پست. در ادامه گوش بدید.

 

bayan tools محسن چاوشیبه رسم یادگار

دانلود موزیک

چند روزیه موزیک اخیر احسان دریادل رو مدام گوش می‌دم. موقع ورزش ترانه ریمیکس محسن چاوشی خیلی میچسبه اما این لعنتی نمی‌دونم چرا و قضیه‌اش چیه! می‌دونی یه جورایی مثل اونایی که بی دلیل هوس شیرینی میکنن و هی میخورن و دلشون رو نمیزنه.

نمیدونم چی تو موزیکشه! حتی ترانه تقریبا جلف و سبکی هم داره چه از نظر ادبی چه از نظر بیان در جملات کاربردی دیالوگ های  روزمره‌‌مون. به هر حال فعلا یه حس غریب از دل موزیکش دارم می‌گیرم. انگار تو کور سوی تاریکی یه سری چراغ رنگی خاموش روشن می‌شن. چشماتو که محکم میمالی سیاه میشن و توش فشفه روشن میشه! یه چیز تو همون مایه هاست و اما دلم هم کمی قنج میره.  نمی‌دونم چرا...

 

bayan tools احسان دریادلبیت

دانلود موزیک