نوشتن‌گاه

این یادداشت کوتاه رو دارم دیر می‌نویسم اما بنظرم زمانش می‌تونست حتی خیلی بعدتر ها باشه

تحلیلم غلط بود اما کارم بنظرم درست. روی کاغذ همیه چیز درست بنظر میرسید. من هم رفتم و در دور نهایی انتخابات ریاست جمهوری شرکت کردم‌. میدونستم با توجه به فاکتورهایی که در ذهنم هست دکتر جلیلی رییس جمهور بعدی‌ست. با توجه به منویات مقام معظم رهبری در سخنرانی های انتخاباتی در ادوار گذشته و تحلیل درست خودم در خصوص انتخاب  رییس جمهور شهید، اینبار نیز با تعمق فکری بیشتری برای حضور در انتخابات جلو رفتم. اما در عمل بازی طور دیگری رقم خورد و اقای پزشکیان با ظاهری ساده و به ظاهر بی هیچ تبلیغات گسترده (اینطور هم نبود) و خاصی بعنوان رییس جمهور انتخاب شد.

گرچه امروز فکر میکنم اقای پزشکیان میتواند رییس جمهور خوبی باشد چون بر خلاف خیلی از کاندیداها از وعده‌های پوچ و فریبنده برای کسب رای استفاده نکرد و تلاش کرد اگر وعده‌ای میدهد اما و اگرش را هم ذکر کند.

قسمت دارک داستان اونجاست که اقای عارف هم وارد میدان شد. تا اینجای کار اما اقای پزشکیان با رهبری همراهه و امیدوارم  در کنار رهبری بایستد در نه در مقابل و مراقب باشد مانند دوره اقای روحانی لطمه های جبران ناپذیر به بدنه نظام وارد نکند.