نوشتن‌گاه

نوشتن‌گاه عضویست از بدن چون نشیمن‌گاه؛ مرکب است از دست و مغز و قلب که در وادی نوشتن همان قلم است و عقل و دل

نوشتن‌گاه

نوشتن‌گاه عضویست از بدن چون نشیمن‌گاه؛ مرکب است از دست و مغز و قلب که در وادی نوشتن همان قلم است و عقل و دل

۱ مطلب در آذر ۱۴۰۴ ثبت شده است

کوسه

او ریگ بود داخل کفشش؟ نه! کوچه داشت

او کوچه‌ای که کَفَش آسفالت نه! شوسه داشت

او دائم اختفا و کمین، تا منش شکار

او همچو مار موذی و خشمی چو کوسه داشت

حتی زمان به زبان آمد و زمین

دیر بود او زیر بغل چند پوشه داشت

یک کنج بود وگرم گرم بود پشت از آن

او گرم‌خانه‌ها به همه کنج و گوشه داشت

دائم سکوت و جهادی کار بی‌صدا

او داد و قال کار نکرده به توشه داشت

هاتف به لطف عادل ساکت کن اکتفا

او مزد رند آتش و مزد تو بوسه داشت

  • مجتبی قره باغی
نوشتن‌گاه

دست‌های مرا گرفت و فشرد و خندان گفت: خب پس توانستید زنده بمانید، نه؟ از دو ساعت پیش اینجا منتظرم! نمیدانید امروز بر من چه گذشت! میدانم، میدانم! ولی برویم سر موضوع! می‌دانید چرا آمدم؟ نیامدم که مثل دیروز یه عالم پرت و پلا بگویم! می‌دانید؟ باید در آینده عاقل تر از این باشم. من دیشب خیلی فکر کردم! (شب‌های روشن - داستایفسکی)

بایگانی
آخرین نظرات