از
گذشته تا امروز، اداره کشورها، ملتها و اقوام، توسط بزرگان و سیاست مداران، اهمیت
خاصی داشته است. شاهان در ادوار و اعصار مختلف نیز همیشه سعی در انتخاب افرادی
لایق و فهیم به عنوان مشاور یا نخست وزیر برای اداره ی هر چه بهتر کشور و دولت خود
می نمودند.
گسترش
تفکرات کشورهای دموکراتیک و تاثیر آن بر سرزمین های مختلف باعث شد تا دیگر کشورها
برای احقاق دموکراسی و مردم سالاری به سمت و سوی جمهوریت و برگزاری انتخابات مردمی
حرکت کنند.
در
این شرایط مردم خود را موظف می دانند تا برای این جمهوری، ریاستی لایق برگزینند.
فردی که در گذشته به عنوان مشاور یا نخست وزیر در خدمت شاه، برای کشورگشایی و
اداره ی کشور انتخاب می شد. فردی از دربار.
اما
امروز مردم با انتخاب او به عنوان رئیس جمهور، به جای کشورگشایی و خدمتگذاری شاه،
او را در خدمت خود می گیرند.
رئیس
جمهور قرار است تا وارد عرصه های سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و ... در جامعه شود. پس
بهتر است فردی از دورن مردم باشد، شخصی که با مردم آشناست.
اکنون
برای انتخاب رئیس جمهور باید چندین کاندیدا خود را به مردم معرفی کنند تا هم مردم حق
انتخاب داشته باشند، هم اینکه انتخابات معنا پیدا کند.کشورها و دول مختلف برای
برگزاری انتخابات، سیاستهای خاص خود را دارند.
ایران
نیز در این میان فیلترهایی برای تایید صلاحیت کاندیداها دارد. گذر از وزارتهای
مختلف و شورای نگهبان از بدیهیات سیاست داخلی ایران است.
اما
زمانی که یک کاندیدا از فیلتر عبور می کند و در جایگاه انتخاب مردم قرار می گیرد،
تازه زمان معرفی مفصلش فرا می رسد.
شخصی
که شاید مردم او را قبلا در جایگاه و مسئولیتهای مختلف دیده اند و حالا او باید
خدمات پیشین خود و البته برنامه هایی که برای آینده مردم در دوران ریاستش دارد را
برای مردم تشریح کند.
این
شرح و معرفی گونه های مختلف تبلیغات را شامل میشود.
تبلیغات
توسط رسانه های جمعی فرا گیر مانند رادیو و تلویزیون .
تبلیغات
مطبوعاتی مانند روزنامه ها و نشریات.
تبلیغات
میدانی مانند پوستر، بنر و تراکتهای تبلیغاتی.
این
تبلیغات هزینه های خود را نیز در بر دارد. هزینه های هنگفت که در بیشتر مواقع دور
ریختنی بیش نیست. وقتی آقای حسین و علی و ... که دارای سوابق اجرایی مشخصی هستند
این سوابق در گذر از مراحل مختلف موثر بوده، باز هم محتاج تبلیغاتی گسترده با
هزینه های سنگین هستند؟!!
البته
باید متذکر شد که از زمان ورود رئیس جمهور احمدی نژاد به عرصه سیاست و اعلام
کاندیداتوری از سوی او، ابداع اولین همیاری و تاسیس ستادهای انتخاباتی مردمی با
مشارکت و همیاری مالی مردم صورت گرفت.
در
تبلیغات دوره دوم ریاست جمهوری وی، دیگر کمتر به این قضیه اشاره شد و شاید دیگر
تبلیغات، آن قدرها هم که جنگ نرم داخلی به کمکش آمد، کارآمد نبود.
امروز
نیز با نزدیک شدن به پایان دوره ریاست جمهوری، ترفند جذب حمایت های مالی و مردمی در
تبلیغات دوره ی نهم، در مدل جذب همکاری در ستادهای انتخاباتی کاندیداهای انتخاباتی
دوره یازدهم مشهود است.
اکنون
چند سوالی که برای بنده و امثال بنده مطرح می شود این است که:
1- آیا کاندیداهای ریاست جمهوری از طرف دولت حمایت مالی نمی
شوند؟
2- آیا مردم برای اینکه کاندیدای مورد نظرشان به پست ریاست
برسد تا شاید برخی از شعارهای انتخاباتی خود را محقق کند، ما باید به عنوان طرفدار
و حامی، هزینه های او را پرداخت کنیم؟
