نوشتن گاه

مستند شمشاد برای شرکت در اولین جشنواره‏ی شمسه‏ی تهران ساخته شد . این فیلم در منطقه‏ی 12 تهران مقام برتر را از آن خود کرد و برای تقدیر به اختتامیه‏ی این جشنواره ارسال گردید.

اما ناباوارانه حتی نام فیلم هم در اختتامیه برده نشد و هیچ گونه تقدیری از آن به عمل نیامد. برای دست اندرکاران تهیه این فیلم تقدیر از نام و زنده نگه داشتن یاد شهدا مهمتر از تقدیر شدن فیلمشان است.

درباره‏ی فیلم:

در آغاز، فیلم با تصاویر آرشیوی از جنگ و جبهه شروع می شود. سپس با گره خودن و دیزالو صدای خمپاره و تیر و ترکش به آمبیانس بوق و شلوغی شهر از وادی جنگ خارج به امروز تهران داخل می شویم.

در صحنه های میدان آزادی و میدان انقلاب مشغول بودن مردم به کارهای روزمره را می بینیم. آرام آرام توسط نماهایی که یکی پس از دیگری در پی هم میایند به سوژه ‏نزدیک می شویم.

صحنه هایی همچون ایستگاه بی آر تی چهارراه ولی عصر(عج)، تئاتر شهر و  صحنه هایی که در آنها تابلوهای تجاری به وضوح به تصویر کشیده شده اول بدین علت است که باید منطقه ‏ی 12 با مکانهای معروفش معرفی می گشت و دوم اینکه در برخی از تصاویر، نمادها و نشانه هایی به کار گرفته شده.

شرح چراغ راهنمایی:

1-    چراغ قرمز است .

2-    عدد چراغ بر روی 22 می باشد و تا عدد 12 عقبگرد می کند.

در شلوغی صحنه‏ی قبل و سردرگمی مردم در چهارراه ولی عصر(عج) ، چراغ قرمز به معنی فراموشی مردم است و نخواستن.

فراموش شدن انقلاب که نامش بر زیر چراغ راهنمایی که به راهنما و هادی معروف است نوشته شده  و توسط کارگردان برای اذعان بر فراموشی انقلاب و شهدا  تاکید می کند.

عقبگرد 22 به 12 دقیقا بر دهه ی فجر اشاره دارد.(12 تا 22 بهمن)

صحنه‏ی منزل شهید و دیالوگهای رد و بدل شده بین زن همسایه و بازیگر خبر از بیخبری همسایه ها از یکدیگر و در اینجا خانواده‏ی شهدا می دهد.

در صحنه‏ی کوچه‏ی شمشاد با پیوند تابلوی نام شهید به مزار وی و پاک کردن و تمیز نمودن مقبره و تابلو به بیداری مردم اشاره می شود.

تقدیم به حضرت مهدی(عج)