کِی بود که با شور تو من محشور بودم
هر چند که زندانی دل محصور بودم
من کنج قفس بودم و مهر تو مرا بس
در عشق و سکوتی که به آن مجبور بودم
ای خط لبانت همه نقاشی رامبراند
تو بوم پر از رنگ و هنر من کور بودم
ای نقش زن سبک نوار دل خونم
منقوش به پرده تو، من از تو دور بودم
مهمانی من دائمی و نام تو مهمان
بر کاغذ بی نام تو من ممهور بودم
سالیست که وابسته به تو هاتف حیران
من بودم و تو بودی و من مهجور بودم
دوستان این هم یه اتود دیگه ست - آقا این ها ماکت نیستا من حرفه ای نیستم اصلا اینکاره نیستم - منتها دارم برای خودم اتود میزنم - اینو بگیرید لطفا - حالا از طرفی هم میخوام نظارت رو متوجه بشه
آپارت ابله پاک کرد فایلو
همینجا می ذارم براتون
دوستان این ترک رو دوباره اتود زدم - صدام رو موزیک نمیشینه - چون اینکاره نیستم -
مهین برخلاف نام نرم و دل‌انگیز زنانه‌اش که توقع مخاطب را به سمت مادری مهربان، خواهری دوست داشتنی یا همسری خون‌گرم می‌برد، در فیلم مستندی که محمدحسین حیدری به همین نام ساخته، بیشتر وحشت را در دل بیننده بیدار میکند.
شاید برای اولین بار است که در این ایران مستندی در این قالب ساخته و پرداخته می‌شود. حیدری وقتی در شهر قزوین دانشجو بود، این ایده به ذهنش خطور کرد که فیلمی جنایی درباره مهین، اولین قاتل سریالی زن در ایران بسازد. قاتلی جوان در شهری آرام با مردمی مهربان و خون‌گرم.
برای مطالعه ادامه مطلب همینجا کلیک کنید.
یک سالِ غوغایی شده چشم نجیبت
مردی خمیده پیش رفتار عجیبت
چمران و همت باکری عباس و اکبر
در راه استقبالت هستن با حبیبت
تو عکس معروفت که شمر دستاتو بسته
غوغای جنگِ رنگِ چشم پر فریبت
رعشه به جون دشمن افتاده تو این عکس
از غرش و رعد سکوت پر نهیبت
رفتی به عشق صلح جنگ اما خدایی
دشمن مسلمون بوده و کردن صلیبت؟
هاتف ری (مجتبی قره باغی)
