نوشتن‌گاه

در این پست نوشتم که چرا و چی شد که شروع کردم
برای همین توضیح بیشتری ازش نمیدم
و اما بعد؛
دیروز در مترو در حال گوش کردن به موزیک  Marconi Union Akihabara Electric Town   بودم
اما الان فرصت خوبی بود برای اینکه شروع کنم
پیشنهادی که به امیرحسین دادی رو خودت میتونی شروع کنی؟
آره. پس شروع کردم
در یک مسیر 20 دقیقه ای شروع کردم و در بازگشت از همون مسیر مرور کردم
و وقتی رسیدم خونه برای امیرحسین اون غزل رو خوندم
که شاید تشویق بشه اما مگر بازی های کامپیوتری این نسل را رها میکند؟

بگذریم؛

....
مرا در منزل جانان چه امن عیش چون هر دم
جرس فریاد می‌دارد که بر بندید محمل ها

و این بود آغازی بود و بسم الله
...
متی ما تلق عن تهوی دع الدنیا و اهملها

امروز صبح بعد از اینکه پسرم امیرحسین برام پیام فرستاد که بابا فال حافظ گرفتم 
غزل شماره 100 برام اومده
یه پیشنهادی بهش دادم و بعدش خودم به فکر فرو رفتم
چرا خودم نه!؟
آره بهتره این کار فرهنگی رو دست به دست حافظ خودم شروع کنم
بعد هم تفالی به جنابشان زدم و این غزل روزی شد:


دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود
تا دل شب سخن از سلسله موی تو بود

دل که از ناوک مژگان تو در خون می‌گشت
باز مشتاق کمانخانه ابروی تو بود

هم عفاالله صبا کز تو پیامی می‌داد
ور نه در کس نرسیدیم که از کوی تو بود

عالم از شور و شر عشق خبر هیچ نداشت
فتنه انگیز جهان غمزه جادوی تو بود

من سرگشته هم از اهل سلامت بودم
دام راهم شکن طره هندوی تو بود

بگشا بند قبا تا بگشاید دل من
که گشادی که مرا بود ز پهلوی تو بود

به وفای تو که بر تربت حافظ بگذر
کز جهان می‌شد و در آرزوی روی تو بود